Podział mas lodowych
- lodowce górskie
- lodowce kontynentalne (lądolody)
Lodowce górskie występują w wysokich górach świata. Lodowiec górski składa się z dwóch części: górnej -zwanej polem firnowym – oraz dolnej, zwanej jęzorem lodowcowym. Części te dzieli granica wiecznego śniegu. Pole firnowe jest miejscem gromadzenia się śniegu i lodu (strefa akumulacji). Zajmuje ono rozległe zagłębienia i kotliny górskie. Jest obszarem zasilania lodowca. Stały odpływ lodu z pola firnowego odbywa się doliną, a spływający lód nosi nazwę jęzora lodowcowego. Jest on obszarem topnienia lodowca, ponieważ wykraczając poza obszar zasilania, ulega topnieniu, czyli ablacji.
Lądolody (lodowce kontynentalne), to potężne, wypukłe pokrywy lodowe poruszające się szerokim frontem we wszystkich kierunkach. Występują one na Antarktydzie i Grenlandii.
Lód spływa z wnętrza kontynentu ku wybrzeżom z różną szybkością. Obliczono, że średnia szybkość spływu lodowych mas z kontynentu antarktycznego ku wybrzeżom wynosi około 200 m/rok. Są jednak miejsca, gdzie ruch ten jest bardzo wolny, np. 15 m/rok, lecz są i takie, gdzie lód przesuwa się z szybkością 2000 m/rok. Spływający lód tworzy tzw. lody szelfowe, które załamując się, dają początek górom lodowym. Zjawisko to nosi nazwę cielenia się lodowca. Największy lodowiec szelfowy na Ziemi tworzy Bariera Rossa o długości około 900 km i wysokości 35-50 m nad powierzchnię wody.
Źródła:
http://www.manadayspa.pl/na-tropie-przyrody/podzial-ziemskich-mas-lodowych/